Józef Rządzki 2 lipca 1942 r. zostaje mianowany komendantem obwodu AK Kolbuszowa pod pseudonimem „Konar” i „Boryna”. Oficjalnie używa nazwiska Kordyszewski.
W ramach akcji „Burza” dowodził 8. zmotoryzowanym pułkiem AK, awansowany do stopnia kpt. (1942) i mjr. (1945). Od lutego do kwietnia 1945 r. jest komendantem obwodu Rzeszów, a od kwietnia 1945 r. szefem sztabu i zastępcą komendanta Podokręgu AK Rzeszów w likwidacji. Aresztowany 12 lipca 1945 r. przez Urząd Bezpieczeństwa w Rzeszowie wkrótce został wypuszczony w celu ujawnienia się (jako Kordyszewski).
Wrócił do Ostrowi Mazowieckiej, gdzie przebywa żona z synem – wraca do nazwiska Rządzki i podejmuje pracę nauczyciela w szkole powszechnej nr 1 (październik 1945 r.). Następnie przechodzi do pracy w Inspektoracie Oświaty i organizuje zaopatrzenie nauczycieli – „samopomoc nauczycielską”. Równolegle działa w organizacji „Wolność i Niezawisłość”. W okresie IV Zarząd Główny W.I.N. za prezesury Łukasza Cieplińskiego organizuje i kieruje Obszarem Centralnym W.I.N.
Aresztowany 2.12.1947 r. w Warszawie w trakcie zebrania konspiracyjnego. Osadzony w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego na ul. Koszykowej w Warszawie, następnie w X pawilonie Zakładu Karnego na ul. Rakowieckiej. Przechodzi bardzo ciężkie śledztwo trwające blisko rok. Jest torturowany. 15.10.1948 r. w procesie „kiblowym” zostaje skazany na dwukrotną karę śmierci z art. 86 KKWP i art. 6 i 7 MKK – łącznie na karę śmierci.
Decyzją Bolesława Bieruta kara śmierci zostaje zamieniona na dożywotnie więzienie. Karę odbywa w więzieniu na ul. Rakowieckiej. Od maja 1950 r. do marca 1951 r. jest trzymany w więzieniu Informacji Wojskowej na ul. Chałubińskiego. Jesienią 1954 r. przewieziony do Zakładu Karnego Wronki, a 28 października 1955 r. do Zakładu Karnego Sztum. 27 kwietnia 1956 r. kara zostaje złagodzona do 12 lat więzienia. 22 lutego 1957 r. otrzymuje roczny urlop z więzienia celem leczenia dolegliwości związanych z długoletnim uwięzieniem. Po wykorzystaniu urlopu reszta kary zostaje mu darowana. Zamieszkał w Ostrowi Mazowieckiej,
Żył skromnie , bez rozgłosu. Najpierw pracował w szkole podstawowej nr 1 w 1947 roku został aresztowany za przynależność do WiN. Skazany dwukrotnie na karę śmierci, przepadek mienia i dóbr osobistych. Siedział w różnych więzieniach do 1957 roku. Po wyjściu z więzienia mimo że był pedagogiem mógł pracować tylko w bibliotece szkolnej. Został zatrudniony w technikum ekonomicznym. Spełniał swoją rolę nauczyciela bibliotekarza organizując koło przyjaciół biblioteki, pomagając uczniom z języka niemieckiego i dzieląc się z nimi wiedzą z wielu dziedzin.
Zmarł w Ostrowi Mazowieckiej 19 kwietnia 1995 r.
całość
Cześć Ich pamięci (*)
OdpowiedzUsuńTaka jest wiedza, że nawet komentatorów brak.
OdpowiedzUsuńWiedza pochodzi od boga peowców czyli bula Komorowskiego więc coś jest niejasne? A w lesie wilki to szczelać do nich musi
Usuńktoś musi a to jest Wielki Ktoś.
Niedokładne informacje, Kolbuszowa jako obwód AK mobilizowała batalion do 17 p.p. AK w Rzeszowie(w skład wchodziły również obwody Dębica i Rzeszów). W strukturach WP z 1939 roku nigdy nie występował 8 pułk zmotoryzowany, AK przejęło dyslokacje i struktury z przed 39 roku. 8 pułk mobilizowany był przez inspektorat Lublin.
OdpowiedzUsuńNajwiększym bohaterem regionu jako Żołnierz Wyklęty był mjr. Hieronim Dekutowski ps.: "Zapora" który jako dowódca W.I.N. na tym obszarze skutecznie kierował walką z UB około dwóch lat. Wojtek Lis był podległy pod Zaporę. Nie pod porządkował rozkazu dowództwa i został "ludowym watażką" tak że trudno nazwać go typowym Żołnierzem Wyklętym bardziej mu do Janosika i Ondraszka niż do żołnierza.
OdpowiedzUsuńWłaśnie obejrzałam w TVP 1 spektakl "Inka" . Straszna była Ta wczesnopowojjenna Polska. Polak zabijał Polaka. A kilka wpisów poniżej " Powiat Kolbuszowski do likwidacji?" Dzisiaj w wolnej Polsce skaczą sobie do gardeł, o pieniądze i władzę, jakby nie było rzeczy ponad to.
OdpowiedzUsuń