Poseł na przyczepkę

 W normalnym państwie, gdy pani z miejskiego przedszkola, potrzebuje jakiś tam urządzeń do funkcjonowania placówki, dzwoni do jakiegoś urzędnika z ratusza. Składa zamówienie, dostaje pozwolenie i kupuje co tam trzeba, zbierając przedtem  oferty z kilku biznesów.
W tydzień koniec sprawy.

Azaliż...rzecz dzieje się jednak w  Unii Europejskiej. Tutaj cześć zaciąganych z obywateli danin przekazywana jest do Brukseli. Tam cały parlament i aparat urzędniczy Unii ,zastanawia się, jak te pieniądze  użyć aby zrobić nam jeszcze lepiej. Przy okazji biorą z tego sporą działkę dla siebie.

  Później  przekazywane jest to do Polski gdzie miejscowi urzędnicy (nie za darmo), tworzą odpowiednie programy z których może korzystać (po wypełnieniu formalności) miejscowy lud.

Na końcu tego  łańcucha pokarmowego jest przysłowiowa pani Monika, pijąca kawę w jakimś magistracie, która przyuważy, że jest jakiś fajny program z którego można dostać "darmowe komputery" do przedszkola.
Trzeba czy nie trzeba, składa się papiery, bo grzech by był ,takiej sytuacji nie wykorzystać. Organizuje się później przetarg, przychodzą komputery i....

No, nie, nie przekazuje się ich do  do tego przedszkola tylko organizuje się uroczyste przekazanie paciorków. Odrywa się kilkanaście osób od pracy aby wychwalać Unię Europejską która daje i.... zaprasza się miejscowego posła, który wprawdzie nie ma z tym za wiele do czynienia, ale ładnie wygląda na zdjęciach..

Trwa to wszystko latami.
Na końcu okazuje się, że laptop który można kupić za 2  tysiące, kosztuje nas tak na prawdę trzy razy więcej.

Tak to, mniej więcej w skrócie i po łebkach wygląda.
Jeśli się mylimy chętnie zamieścimy jakie sprostowanie. Też przecież jesteśmy omylni.  Może się przecież okazać, że pani Monika nie pije na przykład kawy, a poseł nie wygląda dobrze na zdjęciach. Czy jakoś tak.