Made in Kolbuszowa

Twórczość pana Szilera (mam nadzieje) wszyscy już rozpoznają.Kim jest jednak tajemnicza Wiktoria która śpiewa tę kolędę? Z przecieków wiemy, że jest to uczennica gimnazjum, a palce w tym nagraniu  maczał (którzy by inny)  pan Jarosław Mazur.  >> kliknij tutaj<<
Gratulacje!

My przerobiliśmy to po swojemu,a że jesteśmy tylko po szkole zawodowy to na cuda prosimy nie liczyć.

Wigilia u Lasowiaków

Ziemia Kolbuszowska, grudzień 2001 rok, s. 19

W wigilię ludzie wstawali wcześnie rano i wykonywali różne czynności w domu i w zagrodzie, by w przyszłym roku także było się rześkim i chętnym do pracy. W tym szczególnym dniu babcie i dziadkowie zabraniali domownikom pożyczać zapałek, soli, cukru czy czegokolwiek od sąsiadów, znajomych lub przyjaciół z obawy przed niedostatkiem w domu w przyszłym roku, a także z oba­wy przed czarami. W wigilię Bożego Narodzenia wszystkich obowią­zywał ścisły post, z wyjątkiem dzieci. Tego dnia już od rana gospody­nie przygotowywały wieczerzę wigilijną, inaczej zwaną pośnikiem. Mężczyźni robili różne prace w zagrodzie. Przed zmrokiem gospodarz wnosił ze stodoły do izby snop żyta lub owsa i stawiał go w kącie, a wiązkę siana kładł pod stołem. Gospodyni przynosiła dzieżkę chlebo­wą i stawiała ją na ławie lub na stole z bochenkiem chleba, by go nie brakowało w nadchodzącym roku. Stół nakrywano białym obrusem, pod który ścielono siano. Na stole kładziono pęczek opłatków. W nie­których chałupach istniał zwyczaj kładzenia przez pastucha wiązki ły­żek na stole, by krowy pasły się gromadnie a kurczęta trzymały się kwoki. W innych domach, po pośniku wiązano łyżki słomą w tym sa­mym celu.

W wigilię, gdy dom odwiedził, jako pierwszy w tym dniu mężczy­zna to oznaczało, że nadchodzący rok będzie obfitował w dostatek. Natomiast, gdy pierwszym gościem była kobieta, to wprost przeciwnie. Przy stole wigilijnym rodzina zbierała się wraz z pojawieniem się pierw­szej gwiazdy. Wieczerzę - pośnik rozpoczynano wspólną modlitwą, dzię­kując Bogu za przeżyty miniony rok, po czym gospodarz domu rozpo­czynał dzielenie się opłatkiem i składania życzeń każdemu, zaczynając od najstarszego do najmłodszego. Później życzeniami wymieniali się między sobą pozostali domownicy. Następnie zasiadano do stołu zo­stawiając jedno puste miejsce dla spóźnionego gościa. Przy wigilijnym stole wszyscy starali się tworzyć miły nastrój, żartować, uśmiechać się serdecznie, by w kolejnym roku w rodzinie było wiele przyjemnych i szczęśliwych dni. Gospodyni podawała na stół przygotowane posiłki: chleb, ziemniaki, barszcz z grzybami, kapustę z grochem, kaszę prośnianą, pierogi z kaszy, rybę i kompot z suszonych owoców. Ilość po­traw na wigilijnym stole zależała od zamożności rodziny, ale starano się by było ich dwanaście. Po wieczerzy gospodarz zbierał resztki ze stołu, dodawał chleb oraz opłatek specjalnie upieczony ze śrutą i karmił tym domowe zwierzęta. Starsi ludzie mówili, że w wieczór wigilijny zwie­rzęta mówią ludzkim głosem, więc dzieci podchodziły pod drzwi obo­ry i nasłuchiwały, chcąc to sprawdzić. Po pośniku gospodarz szedł z drugą osobą do ogrodu, żeby porozmawiać z drzewami owocowymi. Każde z nich pytał: „Będziesz rodziło owoce? Ściąć cię czy zostawić?” Druga osoba odpowiadała zza drzewa: „Nie ścinać, będę rodziło". I tak drzewa ułaskawiano, nie ścinano, a następnie obwiązywano słomianym powrósłem na dobry urodzaj.

Po wieczerzy panny wróżyły sobie o swoim ewentualnym zamążpójściu. Moczyły kromkę chleba w wodzie i podawały psu. Ta, od któ­rej pierwszej ją wziął pierwsza miała wyjść za mąż. Każda przynosiła do izby drewniane szczapy z drewutni, ile się zmieści w rękach, licząc je już w domu (po dwie): „para, nie para". Jeśli ostatnią wyliczoną była „para", dziewczyna wyda się w przyszłym roku, jeśli „nie para" - przeciwnie. Wychodziły także na podwórze i nasłuchiwa­ły, z której strony usłyszą szczekanie psa, bo z tej miał przyjść kawaler. Chłopcy - kawalerowie także wróżyli sobie po pośniku. Liczyli szta­chety czy dranice między słupami w płocie mówiąc: panna - wdowa. Ostatnia dranica czy sztacheta mówiła, kim będzie przyszła żona (pan­ny liczyły tak samo, mówiąc przy tym: kawaler - wdowiec"). Po tych ceremoniach matka z dziewczętami sprzątały izbę. Chłopcy odwiedza­li kolegów, starsi szli do swoich przyjaciół na gawędy, wspomnienia i rozmowy. Przed północą udawano się na pasterkę. Po powrocie do domu rozścielano siano lub słomę na podłodze i wszyscy - jak kazała tradycja - kładli się na niej spać.

JÓZEF SUDOŁ

Zielony dom.

Gubią się Święta. Nie nadchodzą, chociaż pada śnieg

Bywa, że w gotowaniach, szykowaniach, przyrządzaniach, sprzątaniach, słowem przygotowaniach do Świąt, gubią się Święta. Nie nadchodzą, chociaż pada śnieg, bardzo smakuje karp i
połamało się opłatek. Po prostu, mimo zabiegów, w stajni naszego serca nie narodził się Bóg. Jaszcze nie tym razem.

Przesypuję w palcach ziarna różańca. Za przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Z przeprosinami, prośbą ,z podziękowaniem. Te same słowa, w które jak w koc, przed zimnem świata wtulali się moi pradziadowie. Świetliste słowa. Drogowe światła mojego życia. Zgodę na „tak”.


Chrześcijaninem jest się zawsze albo nie jest się nim nigdy.

Wybudowałeś sobie mnie Panie. Swój dom. Lecz ja zajmuję się mymi ścianami tylko, kłopoczę się o moje drzwi i okna, nawet o kominy...Hoduję swoje uprzedzenia i żale. Pielęgnuję urazy i zamyślenia nad nie wiadomo czym. Cierpię w leniwym zachwycie sobą...I nawet nie zauważyłem, że już od dawna usiłujesz we mnie zamieszkać.

Na kolanach można być tylko przed Bogiem.

/ Ryszard Sziler "Księgi piasku" /

Nad korytkiem z godną miną...

Nad korytkiem z godną miną
Kacper w słońcu lśni łysiną.
Obok w pozłocistej zbroi
Ciemnoskóry Melchior stoi,
A Jezusek już się stara
Capnąć brodę Baltazara.
Ale główkę wciąż odwraca
Gdzie dar prosty, sercu miły,
Który przed nim położyły -
Dobroć, skromność, ciężka praca.

Normalni ludzie

Polacy mają tendencję, by pochylać się nad niepełnosprawnymi: o jaka biedna dziewczynka, nie ma rączki, nie ma nóżki. Użalają się. Nie można tak robić na co dzień. Ja nie mam ręki, ale co z tego? Żyję, radzę sobie, jak każda inna osoba. Myślę, że pokazanie osób niepełnosprawnych właśnie w ten sposób - jako samodzielnych, spełniających swoje pasje ludzi - tak, jak w EksMagazynie, to świetny pomysł. To dobra inicjatywa, bo pokazuje nas jako normalne, atrakcyjne kobiety. Powinniśmy być pokazywani przede wszystkim jako normalni ludzie. Nie ma co się ukrywać, ale nie warto też epatować niepełnosprawnością. Trzeba zachować równowagę.

całość

Kogoś nie ma pośród nas...

To już pora na wigilię to już czas
a tu jeszcze kogoś nie ma pośród nas
a tu jeszcze ktoś ma przyjść
bo przy stole wolne miejsce czeka dziś.

Gwiazdo Betlejemska prowadź go przez świat
żeby razem z nami przy tym stole siadł
prowadź go tu do nas z tych dalekich dróg
aby razem z nami kolędować mógł.

Daj mu światło, bo tak łatwo zmylić ślad
daj nadzieję, kiedy w oczy wieje wiatr,
strudzonemu, zmęczonemu pomóż iść,
bo samotny nikt nie może
zostać dziś.

Mieczysław Jastrun

Mieczysław Jastrun, pierwotnie Mojsze Agatsztajn (ur. 29 października 1903 wKorolówce k. Tarnopola, zm. 22 lutego 1983 w Warszawie) – polski poeta, prezentujący lirykę refleksyjno-filozoficzną i moralistyczną, tłumacz poezji francuskiej, rosyjskiej i niemieckiej.

Po ukończeniu studiów, pracował jako nauczyciel języka polskiego i propedeutyki filozofii w prywatnym gimnazjum w Kolbuszowej (1928−1929), następnie w  Brześciu i w Społecznym Polskim Gimnazjum Męskim w  Łodzi.

całość




Szczęście
Mieczysław Jastrun


Kiedy cię tracę, odzyskuję ciebie,

Gdy jestem z tobą, nasycić nie mogę

Serca.

W tobie są gwiazdy, mrok i ogień,

Gałęzie wrące ptakami w ogrodzie —

Wszystko, co wzrusza mnie w krótkiej przygodzie

Życia.

Gdy tracąc odzyskuję ciebie,

Szczęście nieszczęściem się karmi, westchnienie

Jest głosem, którym chce mówić milczenie,

I nie zna prawdy ten, co nie wie,

Że cień jest słońca sumieniem.



Jesteś poza mną. Jak wśród nocy ciemnej

Zbłąkani rąk swych szukamy.

I jesteś, żyjesz dla siebie samej,

We mnie.

A nadzieja znów wstąpi w nas.

Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat,
Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,
I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole...

Przekażmy sobie znak...

Śmieszny mały człowiek...

______________________________________________________


Z miłością się zmawiam
Przeciw śmierci
Na ten czas życia
Czas kaleki

Mielecki szpital najlepszy.

Otwarcie oddziału chirurgii naczyniowej z wysokiej klasy specjalistami i najnowocześniejszym sprzętem, innowacyjne technologie stosowane w operacjach ortopedycznych i kardiologicznych, możliwość skorzystania z „gazu rozweselającego” w trakcie porodu, lądowisko dla helikopterów. To zaledwie część nowości, jakie pojawiły się w ciągu ostatnich kilku miesięcy w Szpitalu Powiatowym w Mielcu. Nic więc dziwnego, że lecznica już po raz siódmy z rzędu zajęła pierwsze miejsce na Podkarpaciu w rankingu dziennika „Rzeczpospolita” na najlepszy szpital w Polsce. Tym razem mielecka placówka uplasowała się na 31. miejscu wśród setki najwyżej ocenionych w kraju.

W mieleckim szpitalu dzieje się naprawdę sporo. Placówka nieustannie się rozwija i unowocześnia, pojawiają się takie metody leczenia, jakich często nie ma nawet w podkarpackich szpitalach wojewódzkich. Dzięki temu pacjenci z okolic Mielca nie muszą daleko szukać pomocy, a nierzadko leczą się tu pacjenci z największych miast w regionie. I jak podkreśla dyrekcja szpitala, miejsce w rankingu ogólnopolskiego dziennika, to potwierdzenie, że obrany dla placówki kierunek jest właściwy. 

całość 

Co ciekawe pracuje tam spora grupka lekarzy z Kolbuszowej....

 

Radzymin-gdzie jest Kolbuszowa? część IV

Na nowoczesnej,dostosowanej do potrzeb mieszkańców stronie internetowej Radzymina, można dowiedzieć się w jaki sposób załatwić podstawowe sprawy w urzędzie.Mało tego, jest elektroniczna skrzynka podawcza i można przesłać tą drogą niezbędne dokumenty.
Szok! 
Gdzie my żyjemy?Kiedy i my będziemy mieć takie (jak widać podstawowe) udogodnienia?
Tu wraca jak bumerang podstawowe pytanie:Czym w UM zajmuje się będący na etacie informatyka pan Jan Wiącek?

Magiel listy do burmistrza pisze.

W projekcie dziurawego budżetu ,po stronie dochodów, nie zauważyliśmy  rubryczki z reklamą zamieszczoną na miejskich portalach informacyjnych.Pieniądze więc wyciekają z budżetu i tą drogą.

Ponieważ jako bezrobotni ,oraz studenci mamy dużo wolnego czasu ,a i naiwni jesteśmy niemiernie ,napisaliśmy do burmistrza Zuby list w tej sprawie.Ponieważ nie otrzymaliśmy odpowiedzi ,domyślamy się że urzędnicy nie czytają e-maili od obywateli.Tą drogą przekazujemy więc jego treść.


Szanowny Panie Burmistrzu!

W Stopce strony internetowej Urzędu Miasta,jak również "Fregaty" znajdują
się "linki-reklamy" prywatnych firm,w tym  jednej której właścicielem jest
gminny informatyk ,a drugiej prezesem jest inspektor oświaty.Za to powinny
wpływać do kasy miejskiej odpowiednie opłaty,jak również taka możliwość
powinna być udostępniona innym podmiotom gospodarczym.Ponieważ nie został
zorganizowany przetarg na tego rodzaju reklamę,ani zapytanie ofertowe
chcielibyśmy się dowiedzieć na jakiej zasadzie te linki zostały
zamieszczone na stronie urzędu i jakie wnoszone są za to opłaty do kasy
miejskiej.

Z poważaniem

Kolbuszowski Magiel

P.s. Poniżej link do wpisu na ten temat.

http://kolbuszowskimagiel.blogspot.com/2012/12/prywata-w-urzedzie-miasta.html

Do wiadomości; Marek Opaliński -Przewodniczący Rady Miejskiej
                        Barabara Bochniarz-Sekretarz UM
                        Michał Karkut-Przewodniczacy Komisji Rewizyjnej

Społecznicy z Rady Miejskiej

Radzymin i Kolbuszowa to miasteczka,gminy podobne do siebie .Nawet dochody maja zbliżone .My mamy 69 milionów oni 60.

Radzymin leży jednak niedaleko Warszawy,wiadomo -Mazowsze to i zarobki większe.W Kolbuszowej w projekcie  budżetu na 2013 rok na funkcjonowanie UM przeznaczono 4 699 tys w tym 2 808 tys na płace dla pracowników.W Radzyminie jest to już odpowiednio 6 780 tys oraz 4 508 tys.

Szokuje jednak co innego. W Radzyminie obsługa rady to koszt 259 tys  w tym płace dla radnych 235 tys

W Kolbuszowej więc, powinno być (analogicznie do płac urzędników) o 1/3 mniej.Nic z tego,nasi społecznicy,  wydają   na siebie więcej pieniędzy,nawet  niż  ci w Radzyminie.

Może wiec  ktoś z radnych, wytłumaczy nam  czym jest to spowodowane?Macie większe wydatki? Więcej musicie jeść niż ci pod Warszawą?
Przewodniczący rady miejskiej w Radzyminie dostaje  1250 zł miesięcznie.Pewnie  dlatego maja tam 5 milionów nadwyżki budżetowej-wiedza jak oszczędzać.

Rostowski na rynku w Kolbuszowej

Na facebookowym profilu posła Stanisława Ożoga wyczytaliśmy:

OPARY ABSURDU PODATKOWEGO MIN. ROSTOWSKIEGO. Organizator spotkania opłatkowego ma obowiązek wystawienia PIT wszystkim osobom biorącym w takim spotkaniu ( nie tylko swoim pracownikom). Musi zgromadzić niezbędna dokumentację wydatków oraz szczegółowa listę gości obecnych na uroczystości. Dotyczy to wszystkich uroczystości ( nie tylko opłatkowych). Fiskus uważa, ze uczestniczący w takich i podobnych spotkaniach uzyskują przychód od którego należy odprowadzić podatek. Interpretacje Izb Skarbowych w : Warszawie z dnia 7.11.2012 r, Katowicach z 30.04.2012r oraz Bydgoszczy z 12.01.2011r nie pozostawiają złudzeń. Rodzi się pytanie. Co jeszcze wymyśli minister finansów , jaki będzie kolejny pomysł Platformy Obywatelskiej ?

Czy oznacza to że skarbnik zuber będzie wydawał w poniedziałek na rynku PIT-y?

ARTYKUŁ NA KONIEC ŚWIATA

21 grudnia według kalendarza Majów kończy się 13 baktun, w ich długiej rachubie czasu zwany także okresem 5 Słońca. Dalszej części kalendarza nie odnaleziono, więc tak jak niektórzy za przepowiednią św. Malachiasza, że po Benedykcie XVI (Gloria olivae) będzie tylko jeden papież – Petrus Romanus, a potem to już będzie koniec Kościoła, a jak koniec Kościoła to i koniec Świata, prorokują mniej lub bardziej świadomie ziemską Apokalipsę! 21 grudnia to także dzień przesilenia zimowego – dzień w roku, w którym Słońce góruje w Zenicie(godzina 12:12 w 2012 roku) w najdalej na południe wysuniętej szerokości geograficznej, co skutkuje czasowo najkrótszym dniem w roku na półkuli północnej. Jednocześnie 21 XII na nieboskłonie powstanie koniunkcja, czyli położenie w jednej linii centrum naszej galaktyki (Droga Mleczna) Słońca i Ziemi. Entuzjaści teorii spiskowych i nie tylko, połączyli wyżej wymienione fakty (koniec kalendarza Majów, godzinę 12:12 przesilenia zimowego oraz położenie Słońca, Ziemi i galaktyki w jednej linii) i oto mamy gotowy koniec Świata anno Domini 2012!

To że kiedyś będzie koniec ziemskiego Świata to jest pewne, tylko już gorzej z wyznaczeniem jego daty. Jest kilka teorii zakończenia całkowitego lub częściowego życia na Ziemi. Najtragiczniejsza teoria, ale i kiedyś tam też praktyka, to wypalenie się wodoru w naszym Słońcu. Gdy nasza gwiazda w schyłkowym stadium swojej egzystencji zmieni się w Czerwonego Olbrzyma, po prostu dosięgnie Ziemi i spali ją na popiół. W tym wypadku mamy jeszcze trochę czasu, co najmniej 5 miliardów lat. Druga teoria mówi o zagładzie naszej cywilizacji jaką jest w obecnym kształcie i sposobie funkcjonowania. Część populacji ludzkiej przeżyje, ale będą zaczynać cywilizacyjnie prawie wszystko od nowa. Do prawie całkowitej zagłady naszego współczesnego Świata ma przyczynić się przebiegunowanie Ziemi. Proces ten trwa od dawna, choć naukowcy o tym nie trąbią w tabloidach, tak jak się to trąbi o plastikowych częściach ciała celebrytek. Północny Biegun Magnetyczny Ziemi oddala się obecnie od Północnego Bieguna Geograficznego z prędkością ok. 60 kilometrów na rok! W historii Ziemi było już 5 przebiegunowań („5 Słońc” - według Majów), co zawsze łączyło się z kataklizmami na skalę globalną w postaci zmiany kształtów kontynentów, wielkich trzęsień ziemi, wybuchów wulkanów, wielkich fal tsunami (biblijny potop), co kończyło się krótszymi lub dłuższymi epokami zlodowacenia! Bezpośrednim, głównym i ostatecznym impulsem przebiegunowania ma być grawitacyjny wpływ tajemniczej planety, która nawiedza nasz Układ Słoneczny co 3600 lat. Nazywa się ją: Planeta X, Nibiru lub Marduk. Występuje ona w przekazach historycznych Majów, Sumerów i Indian Hopi, no i jej wpływ ma się niedługo objawić! Oprócz całego odium końca Świata, przekazują one także pozytywne i budzące nadzieję dla ludzkości treści. Ci co przeżyją kataklizmy odrodzą się duchowo, moralnie i społecznie. Wejdą na wyższy poziom człowieczeństwa. Będą we wszystkich aspektach swojego życia posługiwać się miłością, dobrocią, szlachetnością, bezinteresownością, a nie tak jak teraz, gdzie wszędzie widać „wyścig szczurów” do kariery, dążenie po trupach do celu (co ostatnio widać w polityce, choć nie tylko), kult pieniądza, degrengoladę moralną i pijaństwo, nawet w sferach i instytucjach, które powinny świecić przykładem, zakłamanie i „zamiatanie spraw pod dywan”, totalne schamienie języka i wielka agresywność kontaktów międzyludzkich!

Rodzi się pytanie czy potrzebny jest aż koniec naszej cywilizacji, aby człowiek zaczął kochać, szanować, respektować, rozumieć i akceptować bezinteresownie swoich bliźnich?

Ja niezależnie czy będzie, czy nie będzie w najbliższym czasie (piszę ten felieton 18 XII) końca Świata, chciałbym wybaczyć tym wszystkim, co do dzisiejszego dnia mojego życia, wyrządzili mi świadomie lub nieświadomie, mniejsze lub większe zło, tak aby w razie czego, nie odpływać w zaświaty z bagażem złości, gniewu, żalu, bólu i złorzeczeń. Mam nadzieję, że Apokalipsa nie okaże się ofertą last minute!

Oczywiście, że nie zamieszczę tu wszystkich bolesnych psychicznie, fizycznie i materialnie przypadków z mojego życia, ale kilka na pewno się zmieści.

Wybaczam dziekanowi mojej uczelni fakt, że podczas obrony pracy magisterskiej z tematu ochrony środowiska, wypytywał mnie o niemieckie słowa niezwiązane z tematem pracy, kiedy to ja nigdy nie uczyłem się języka niemieckiego, a potem postawił mi stopień dobry, zamiast bardzo dobrego!

Wybaczam pewnemu osiłkowi, który na zabawie ludowej sprawdził wytrzymałość mojej szczęki, tak skutecznie, że do dziś nie lubię muzyki ludowej!

Wybaczam pewnemu prokuratorowi to, że umorzył śledztwo w sprawie nielegalnej ekshumacji moich bliskich. Niech mu ta sprawa lekką będzie!

Wybaczam swojemu kuzynowi, że od 8 lat nie chce, nie potrafi, nie może(niepotrzebne skreślić) oddać mi 4 tysięcy złotych. Rozumiem sytuację. Ktoś mi niedawno mówił, że ceny u psychiatrów idą ciągle w górę!

Wybaczam pewnej pani stomatolog, że w ciągu 3 miesięcy 6 krotnie(usługa w ramach funduszu zdrowia) poprawiała mi wypadającą plombę. Dla mnie to: per aspera ad astra, a dla pani stomatolog to: repetitio est mater studiorum!

Wybaczam pewnemu lekarzowi to, że dwukrotnie wykonywał diagnostyczne USG i dwukrotnie nie wykrył, że posiadam małe co nieco w pęcherzyku żółciowym. Nie ma co marudzić, dwukrotnie czułem się przez chwilę zdrowszy!

Wybaczam pewnemu porucznikowi fakt, że prawie przez pół roku nie chciał dać mi przepustki do domu, więc zafundowałem sobie „samowolkę”, co było bardzo emocjonujące i ekscytujące, zwłaszcza że rzecz działa się w stanie wojennym!

Wybaczam pewnemu weterynarzowi to, że prowadząc, zapewne według swoich najlepszych kompetencji, zmarnował medycznie (piesek zapadł na najgorszą odmianę nosówki) mojego wspaniałego pieska. Straciłem „brata mniejszego”, pieniądze i wiele nerwów. Wybaczam, pies z nim tańcował!

Wybaczam władzom miasta i powiatu, fakt, że ciągle w swoich statutowych i pozastatutowych poczynaniach lub na odmianę w braku tych poczynań, stosują permanentnie zasadę „TKM” nie licząc się z nikim, próbując utrzymać w nieświadomości elektorat i pozostałych mieszkańców, ale tylko zapewne w trosce o ich zdrowie psychiczne. Lud dostaje „chleba i igrzysk”, i to ma im wystarczyć. Ja wybaczam, ale Kolbuszowski Magiel już nie!

Wybaczam wszystkim, obojętnie czy to galeria czy stragan – handlowcom, sprzedawcom, handlarzom i marketerom to, że oszukują co do jakości towaru, ceny, wagi, warunków sprzedaży i reklamacji. Wybaczam im, ponieważ handel obok złodziejstwa i prostytucji to najstarszy zawód Świata!

Wybaczam wszystkim nauczycielom, belfrom, profesorom, pedagogom, mentorom, wychowawcom i tutorom fakt, że w przeważającej większości przypadków, nie potrafili skutecznie, z obopólnym zadowoleniem, nauczyć oraz wychować milionów dzieci i młodzieży oraz wskazać im mocne i dobre strony posiadanej wiedzy i zachowania, a nie tylko szukać błędów i słabych aspektów osobowości ucznia!

Wybaczam wszystko – wszystkim tu nie wymienionym, ponieważ w przeważającej liczbie przypadków byli nieświadomi co czynią i jakie negatywne skutki to niesie dla bliźnich, jak i dla nich samych! Jednocześnie proszę Was o wybaczenie mi moich wszystkich złych, nieetycznych i bolesnych dla Was postępków. Zapewne ten felieton, co najmniej przez tu wymienionych, a może i innych, będzie odbierany jako zły i bolesny, ale racja broni się sama, bo zasada jest znana – uderz w stół, a nożyce …

PS Wybaczam także sobie ten fakt, że dopiero teraz wybaczyłem innym!

SAMARYTANIN

Radzymin-gdzie jest Kolbuszowa? część III

W Radzyminie panuje pełna jawność procesów decyzyjnych.Nawet nagrania z sesji Rady Miejskiej są dostępne w internecie nazajutrz i do tego z ostatnich 6 lat (od czasu kiedy są nagrywane).

W Kolbuszowej na nagrania trzeba czekać tygodnie i po kilku miesiącach są archiwizowane.Tudzież w ogóle nie udostępnia się nagrania ponieważ samorządowcy na sesji dali czadu.
Komuś wyraźnie zależy na tym ,aby utrudnić nam kontrolę tego co wyprawiają radni.

Jak widać i pod tym względem odstajemy wyraźnie, nawet od Radzymina.

Burmistrz w biedronkach-cd

Pod poprzednim wpisem ukazał się ciekawy komentarz.

Plany były takie, aby zbudować tam rondo, jednak okazało się, że jest tam za mało miejsca, negocjacje z właścicielami przyległych posesji były prowadzone jednak bezskutecznie, zresztą nie tylko władze prowadziły rozmowy, ale również energetyka, która chciała przenieść tego nieszczęsnego słupa na pobliską posesję, co poprawiłoby widoczność na skrzyżowaniu, jednak właściciel posesji nie wyraził na to zgody. Przez dziwne decyzje, niektórych mieszkańców przyległych posesji cierpimy wszyscy i nic na to nie poradzimy, bo to nie jest Droga Krajowa ani wojewódzka bez dobrej woli właściciela posesji niewiele można zrobić, a może tak w tym miejscu pomogłaby sygnalizacja świetlna?

Na pewno coś z tym należy i to jak najszybciej zrobić.Warto jednak ustalić dlaczego zrobiono taki bubel.

Na którejś z niedawnych sesji burmistrz tłumaczył się że to on wymógł na inwestorze taką a nie inną przebudowę skrzyżowania-nic nie mówiąc o rondzie.Zaczyna być coraz ciekawiej.Czynie można było (dla dobra ogółu) przejąc te działki na rzecz gminy?Jeśli nie można było tam zbudować bezpiecznego skrzyżowania to dlaczego wydano zgodę na budowę Biedronki?

Radzymin -gdzie jest Kolbuszowa? część II

Przeglądając miejska stronę internetową Radzymina, natknęliśmy się na.... skrzynkę w której można zadać pytania burmistrzowi.

Musimy przyznać, że dla nas mieszkańców Podkarpacia, to prawdziwy szok.Tutaj bezczelne zadawanie pytań burmistrzowi,a nawet wójtowi, nie przejdzie!
Co ciekawsze, burmistrz Radzymina, nawet na te pytania odpowiada.To nas już rozłożyło kompletnie.My zadaliśmy burmistrzowi Zubie  tygodnie temu zaledwie 7, i nie odpowiedział bo...nie.Pocieszamy się jednak  że wkrótce noc Wigilijna ,podczas której  nawet  burmistrzowie mówią (podobno) ludzkim głosem.

Jak widać (na załączonym obrazku) i pod tym względem, do Radzymina nam dużo brakuje.Jak jest z innymi sprawami napiszemy jutro (musimy mieć czas, aby ochłonąć po tym jakże szokującym odkryciu).